'ज्ञान ही शक्ती आहे आणि गुप्तचर संस्थांसाठी ही म्हण इतर कोणत्याही घटकापेक्षा जास्त खरी आहे.' 1960 च्या दशकातील दोन घटनांनी भारताच्या गुप्तचर यंत्रणेची पुनर्रचना आणि पुनरुज्जीवन करण्याची तातडीची गरज अधोरेखित केली: 1962 चे चीन विरुद्धचे युद्ध आणि 1965 मध्ये पाकिस्तान विरुद्धचे युद्ध. , माहिती गोळा करण्यात अपयशाची दोन्ही धक्कादायक उदाहरणे. ज्या अधिकार्‍याकडे या कामाचा कार्यभार सोपविला जाईल ते आर.एन. काओ—चित्रपट आणि कादंबर्‍यांमधील हेरांच्या रोमँटिक आदर्शांच्या विपरीत अशी व्यक्ती. भारताच्या रिसर्च अँड अॅनालिसिस विंगचे संस्थापक-प्रमुख सावलीतून जगले आणि चालवले. अधोरेखित आणि सभ्यतेने, त्याने भाग पाहिले नसावे, परंतु काओ यांनी निःसंशयपणे भारतीय बुद्धिमत्ता जगाच्या नकाशावर आणली. या उत्कंठावर्धक पुस्तकात, अनुषा नंदकुमार आणि संदीप साकेत या लेखकांनी आधुनिक भारतीय हेरगिरीची मुळे शोधून काढली आहेत आणि बांगलादेशच्या मुक्तीमध्ये नव्याने स्थापन झालेल्या R&AW च्या अविभाज्य भूमिकेचे वर्णन केले आहे. काओ यांचे एक ध्येय होते, भारताची सुरक्षा आणि अखंडता सुनिश्चित करणारी गुप्तचर संस्था तयार करणे. आणि अखेरीस, ‘काओबॉय’ ची दंतकथा—त्याने बनवलेल्या संघाला दिलेले टोपणनाव—दूरदूर पसरेल. त्याची सुरुवात कशी झाली याची ही आकर्षक कहाणी आहे; गुप्त ऑपरेशन्स, धैर्य आणि द्रुत विचार; आणि युद्धभूमीवर जितकी युद्धे जिंकली जातात तितकी युद्धे कशी जिंकली जातात.